Μονή Κάτω Παναγιάς Άρτας
Η ιστορική Μονή της Κάτω Παναγίας, που ιδρύθηκε γύρω στο 1250 με έξοδα του Μιχαήλ Β’ Κομνηνού, Δεσπότη της Ηπείρου, και της συζύγου του Αγίας Θεοδώρας, συνεχίζει να ακμάζει και στις μέρες μας ως γυναικείο μοναστήρι. Η εκκλησία, αφιερωμένη στο Γενέσιο της Θεοτόκου, κατασκευάστηκε μεταξύ 1250 και 1260 από τον Μιχαήλ Β’ Δούκα, Δεσπότη της Ηπείρου. Παρά την καταστροφή κατά τη διάρκεια της τουρκικής κατοχής, έχουν γίνει πρόσφατες προσπάθειες ανακατασκευής τμημάτων της μονής, διατηρώντας παράλληλα την αρχιτεκτονική της κληρονομιά. Υπάρχουν πολλές και ιδιαίτερα υψηλής καλλιτεχνικής αξίας τοιχογραφίες τόσο εντός όσο και εκτός του ναού. Το μοναστήρι έχει περάσει από ταραγμένες περιόδους όμως σήμερα βρίσκεται σε περίοδο ακμής, κάτι που φαίνεται και από τον χώρο του ειδυλλιακού περιβόλου, το «Περιβόλι της Παναγιάς» όπως το ονομάζουν με εκπληκτική θέα στον κάμπο της Άρτας.
Μονή Παναγίας της Ροβέλιστας
Το Μοναστήρι της Παναγίας της Ροβέλιστας, που βρίσκεται περίπου 30 χιλιόμετρα ανατολικά της Άρτας, μέσα σε μια δασώδη, απομακρυσμένη βουνοπλαγιά στην περιοχή του Βελετζικού, αποτελεί ένα εμβληματικό μοναστήρι για ολόκληρη την ορεινή Άρτα. Η ιστορία του χρονολογείται στον 10ο αιώνα, με την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Μοσχοβίτισσας μέσα σε ασημένιο τρίπτυχο του 1802 να αποτελεί το επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Με την πάροδο των αιώνων, το μοναστήρι πέρασε από ταραχώδεις περιόδους, συμπεριλαμβανομένης της καταστροφής από τον τουρκικό στρατό το 1854 και των επακόλουθων προσπαθειών ανοικοδόμησης. Μετά από χρόνια εγκατάλειψης, το μοναστήρι αναζωογονήθηκε το 1951, και από το 1963 είναι γυναικείο. Η ιστορική της σημασία, σε συνδυασμό με την ηρεμία του περιβάλλοντός της, προσφέρει μια καθηλωτική εμπειρία στην πλούσια πολιτιστική και θρησκευτική κληρονομιά της περιοχής.
Μονή Μουχουστίου Πλάκας
Ανάμεσα στο γεφύρι της Πλάκας και το χωριό Ραφταναίοι βρίσκεται το μοναστήρι της Παναγίας Μουχουστιώτισσας ή Μονή Πλάκας. Αν και η ακριβής ημερομηνία ίδρυσής της παραμένει απροσδιόριστη, οι τεχνικές κατασκευής της υποδηλώνουν την εμφάνισή της στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1600, ενώ φαίνεται ότι ανακαινίστηκε το 1665. Πρόκειται για μία απλή μονόκλιτη σταυροειδή με τρούλο και στέγη από πέτρινες πλάκες και είναι στολισμένο με τοιχογραφίες που έγιναν το 1680 και το 1694. Το εσωτερικό διακοσμείται από ένα πανέμορφο ξυλόγλυπτο επίχρυσο τέμπλο που εντυπωσιάζει τους προσκυνητές. Το όνομά της το πήρε από την ζωοπανήγυρη (το «μουχούστι») που γινόταν στον γύρω χώρο σε παλαιότερες εποχές. Το μοναστήρι γιορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου όπου στο πανηγύρι στον προαύλιο χώρο του συγκεντρώνονται οι πιστοί απολαμβάνοντας και το πανέμορφο φυσικό τοπίο των Τζουμέρκων.