Λίγα βήματα από τον πεζόδρομο Σκουφά βρίσκεται η κεντρική πλατεία της πόλης, η πλατεία Εθνικής Αντίστασης, γνωστή και ως πλατεία Νομαρχίας. Εκεί συνωστίζονται καφετέριες, μπαράκια και κλαμπ που προσελκύουν πελάτες κάθε ηλικίας χειμώνα-καλοκαίρι. Σε μια από τις γωνιές της πλατείας δεσπόζει ο περίτεχνος καθεδρικός ναός του Αγίου Δημητρίου.

Η οδός Σκουφά είναι ο κεντρικότερος εμπορικός δρόμος της πόλης. Ένας πεζόδρομος που σφύζει μόνιμα από ζωή, από Αρτινούς και μη που κάνουν τα ψώνια τους ή απλά κάνουν τη βόλτα τους χαζεύοντας τις βιτρίνες.

Καμάρι όχι μόνο των Αρτινών, αλλά των Ελλήνων, η Παρηγορήτισσα, δίπλα στην πλατεία Σκουφά, την… «παραλία» των ντόπιων. Εξωτερικά θυμίζει βυζαντινό παλάτι, εσωτερικά… δεν θυμίζει τίποτα (απ’ ό,τι έχεις δει μέχρι τώρα στη ζωή σου).

Ο ιερός ναός της Αγίας Θεοδώρας, πολιούχου – προστάτιδας της Άρτας, βρίσκεται στο κέντρο της παλιάς πόλης, κοντά στη διασταύρωση των οδών Βασιλέως Πύρρου και Αγίας Θεοδώρας. Εδώ μόνασε μετά τον θάνατο του συζύγου της και ετάφη η βασίλισσα του Δεσποτάτου της Ηπείρου, Θεοδώρα. Τότε η μονή άρχισε να τιμάται στο όνομά της. Στις 11 Μαρτίου, την ημέρα που τιμάται η μνήμη της πραγματοποιείται μεγαλοπρεπής λιτανεία στους δρόμους της πόλης.

Το κάστρο της Άρτας χτίστηκε στα μέσα του 13ου αι. π.Χ με εντολή του Μιχαήλ Β’ Κομνηνού, Δεσπότη της Ηπείρου (1230 – 1271 ).
Η Άρτα υπήρξε για πολλά χρόνια πρωτεύουσα του Δεσποτάτου της Ηπείρου, γι αυτό και έπρεπε να ενισχυθεί η αμυντική ικανότητά της απέναντι σε κάθε επίδοξο κατακτητή. Το κάστρο της βρίσκεται σε στρατηγική θέση, πάνω σε λοφίσκο, και αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα βυζαντινής οχυρωματικής τέχνης.
Σήμερα, διατηρείται σε άριστη κατάσταση και είναι επισκέψιμο.

Η αρχαία Αμβρακία (σημερινή Άρτα) υπήρξε πρωτεύουσα του Δεσποτάτου της Ηπείρου και μια από τις σημαντικότερες πόλεις ολόκληρης της Δυτικής Ελλάδας. Η οχύρωσή της ήταν απαραίτητη για την προστασία των πολιτών της, γι’ αυτό και χτίστηκε μεγαλόπρεπο τείχος τμήματα του οποίου σώζονται ως σήμερα.

Ο Πύργος του Ρολογιού της Άρτας βρίσκεται στη νοτιοδυτική πλευρά του κάστρου της πόλης, έχει ύψος 21 μέτρων και είναι φτιαγμένος από λαξευμένη πέτρα.
Είναι έργο της Οθωμανικής περιόδου και αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά μνημεία της πόλης. Δεν είναι γνωστή η ακριβής ημερομηνία κατασκευής του αλλά εικάζεται ότι χτίστηκε γύρω στο 1630. Είναι το αρχαιότερο ρολόι της Ηπείρου και ένα από τα αρχαιότερα της Ελλάδας.
Υπάρχουν πολλές αναφορές στο ρολόι από συγγραφείς που επισκέφθηκαν την πόλη σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Ο Τούρκος χρονογράφος Εβλιγιά Τσελεμπί, στο «Βιβλίο των ταξιδιών», αναφέρει πως το ρολόι έκανε μια πλήρη περιστροφή κάθε 24 ώρες και πως ο ήχος της καμπάνας του ακουγόταν σε απόσταση μιας ώρας από την Άρτα. Επίσης, επισημαίνει ότι η τεχνική αρτιότητα του ρολογιού δεν υπήρχε σε κανέναν άλλο ρολόι.

Στη δυτική είσοδο της Άρτας βρίσκεται τοποθετημένο το γλυπτό προς τιμήν του Έλληνα Εύζωνα πολεμιστή. Πρόκειται για έναν ορειχάλκινο ανδριάντα ο οποίος κατασκευάστηκε το 1966 από τον γλύπτη Λευτέρη Βαλάκα. Ο Εύζωνας αποδίδεται την ώρα της μάχης. Φοράει τσαρούχια, φουστανέλα, χιτώνιο και το καπέλο με την χαρακτηριστική φούντα.

Πλάι στο γεφύρι της Άρτας, σε ένα όμορφο νεοκλασσικό κτίριο, στεγάζεται το λαογραφικό μουσείο «Σκουφάς». Το κτίριο χτίστηκε το 1864 από Αυστριακό αρχιτέκτονα. Αρχικά χρησιμοποιήθηκε ως φυλάκιο της γέφυρας και αργότερα ως μεθοριακός σταθμός των Τούρκων. Σκοπός του μουσείου είναι να παρουσιάσει την τοπική λαϊκή παράδοση σε όλες τις μορφές της. Τα εκθέματα περιλαμβάνουν οικιακά σκεύη και όργανα χειροτεχνίας, εξαρτήματα από αποκριάτικες μεταμφιέσεις, ενδυμασίες καθώς και υλικό (έντυπο και εικαστικό) σχετικό με το γεφύρι και τον θρύλο του.

Ο ναός του Απόλλωνα ήταν ο μεγαλύτερος ναός της αρχαίας Αμβρακίας και ήταν αφιερωμένος στον Απόλλωνα Πύθιο Σωτήρα, προστάτη της πόλης.
Βρίσκεται στο κέντρο της Άρτας, στην οδό Βασιλέως Πύρρου και ήρθε στο φως το 1964, κατά τη διάρκεια σωστικών ανασκαφών στην πόλη. Με βάση αρχιτεκτονικά μέλη που βρέθηκαν στον περιβάλλοντα χώρο, η κατασκευή του χρονολογείται γύρω στο 500 π.Χ.
Ο ναός ήταν δωρικού ρυθμού, μεγαλοπρεπής και βρισκόταν μέσα σε ιερό τέμενος. Δυστυχώς, σήμερα σώζεται μόνο η βάση του ναού, αφού από τα πρώτα χριστιανικά χρόνια το μνημείο χρησίμευσε ως λατομείο.

Η αρχαία Αμβρακία διέθετε εκτεταμένα νεκροταφεία, τα οποία εντοπίστηκαν στους ανατολικούς και δυτικούς πρόποδες του λόφου Περάνθης. Πιο σημαντικό ήταν το δυτικό νεκροταφείο κατά μήκος της αρχαίας ταφικής λεωφόρου, της «Ιεράς Οδού» των αρχαίων πόλεων, η οποία χρησιμοποιούνταν παράλληλα και σαν ο οδικός άξονας που ξεκινούσε από τη νότια πύλη του τείχους και κατέληγε στο επίνειο της πόλης, Άμβρακο.

Η Δημοτική Πινακοθήκη Άρτας «Γ. Μόραλης » εγκαινιάστηκε το Δεκέμβριο του 2010 και στεγάζεται στο ανακαινισμένο κτίριο της πρώην Πυροσβεστικής.
Διαθέτει δυο κεντρικές αίθουσες , εκ των οποίων η μια φιλοξενεί τη μόνιμη συλλογή και η άλλη τις κατά καιρούς περιοδικές εκθέσεις.

Το λεγόμενο «μικρό» θέατρο Αμβρακίας ήρθε στο φως το 1976 κατά τη διάρκεια εκσκαφικών εργασιών για την ανέγερση οικοδομής.
Είναι το μικρότερο αρχαίο ελληνικό θέατρο που έχει απακαλυφθεί ως τώρα. Χτίστηκε στα τέλη του 4ου– αρχές του 3ου αι. π.Χ. κατά τη διάρκεια βασιλείας του Πύρρου, όταν η πόλη ήταν πρωτεύουσα της αρχαίας Αμβρακίας.

Ο Πλάτανος του Αλή Πασά ή Πλάτανος της Άρτας είναι ένας υπεραιωνόβιος πλάτανος που βρίσκεται στην αριστερή όχθη του ποταμού Άραχθου, πλάι στο ξακουστό γεφύρι.
Σύμφωνα με την τοπική παράδοση, ο Αλή Πασάς των Ιωαννίνων συνήθιζε να κάθεται κάτω από τα τεράστια κλαδιά του και να παρακολουθεί τους απαγχονισμούς των αντιπάλων του ή αυτών που τολμούσαν να παραβούν τις εντολές του.
Το πυκνό φύλλωμά του εκτείνεται σε περισσότερα από 200 τ.μ. και προσφέρει τη σκιά του σε όσους απολαμβάνουν το καφεδάκι τους με θέα το γεφύρι. Ο κορμός του είναι τόσο μεγάλος που χρειάζονται 8-10 ενήλικες για να τον αγκαλιάσουν.
Το 1976 ανακηρύχθηκε διατηρητέο μνημείο της φύσης. Για την προστασία του έχει προστεθεί κιγκλίδωμα γύρω από τον τεράστιο κορμό του καθώς και στηρίγματα για τα κλαδιά του.